Kształtowanie osiedli kompletnych we Wrocławiu jako realizacja idei miasta krótkich odległości uwzględniająca zasady projektowania uniwersalnego i dostępności

Abstrakt

Cel: Celem artykułu jest wskazanie możliwej ścieżki realizacji idei miasta krótkich odległości w dużym mieście, które tworzy warunki dostępności i w tym kierunku uwzględnia zasady projektowania uniwersalnego.

Metodyka: Metodyka badania bazuje na krytycznym przeglądzie literatury oraz dokumentów strategicznych i planistycznych; case study; metodzie eksperckiej. W badaniu skupiono się na przykładzie Wrocławia, gdzie zastosowano projekt tworzenia osiedli kompletnych.

Implikacje i rekomendacje: Zmiany klimatu wymagają od miast podjęcia szybkiego i elastycznego działania. W tych realiach koncepcja miast krótkich odległości stwarza podstawy do reagowania na stojące przed miastami wyzwania. Podstawowym ustaleniem wynikającym z badania jest konieczność zagospodarowania miasta krótkich odległości, tak aby było ono ogólnodostępne, inkluzywne i wielofunkcyjne. W taki sposób realizowany jest we Wrocławiu projekt osiedli kompletnych, który ma za zadanie stworzenie przestrzeni doskonałych odpowiadających na potrzeby wszystkich mieszkańców. Rekomenduje się, żeby podstawą działań projektowych stały się zasady projektowania uniwersalnego i dążenie do uzyskania dostępności przestrzeni dla tych, którzy będą chcieli z niej skorzystać.

Oryginalność/wartość: Opis budowy miasta krótkich odległości i jego wartości stosunkowo dobrze zostały już przedstawione w literaturze, oryginalność opracowania odnosi się do powiązania budowy osiedli kompletnych z tą ideą miasta, wraz z uwzględnieniem zasad projektowania uniwersalnego i dostępności.