Przystanek kreatywności NEMO – innowacja społeczna dla gmin

Autor

Słowa kluczowe:

rozwój lokalny, innowacja społeczna, kreatywność, partnerstwo nauki i biznesu

Abstrakt

Cel: Termin „innowacje społeczne” pojawia się coraz częściej w kontekście wyzwań nie tylko społecznych, lecz także gospodarczych i przestrzennych. Efekt synergii między społecznymi, ekonomicznymi i technologicznymi wymiarami innowacji jest dostrzegany przez środowiska akademickie, a także przez przedsiębiorców i przedstawicieli samorządów. Celami opracowania są identyfikacja, charakterystyka, ocena i priorytetyzacja determinant implementacji rezultatów projektu „Przystanek kreatywności NEMO – Innowacja społeczna dla gmin”.

Metodyka: Przedmiotem badań jest społecznie innowacyjna usługa dedykowana interesariuszom lokalnej przestrzeni publicznej w polskich gminach, promująca zdrowy moralnie i fizycznie styl życia. W artykule wykorzystano głównie metodę opisową, case study oraz benchmarking rozwiązań stosowanych w krajach europejskich.

Wyniki: Artykuł przedstawia wyniki analizy wpływu projektu „Przystanek kreatywności NEMO” na rozwój społeczny, gospodarczy i technologiczny polskich gmin. Wskazano, że implementacja tego modelu infrastruktury publicznej może się przyczynić do poprawy jakości życia mieszkańców, promowania zdrowego stylu życia oraz zwiększenia atrakcyjności gmin dla inwestorów i mieszkańców. Ponadto wyniki badań podkreślają znaczenie innowacji społecznych jako katalizatora pozytywnych zmian w samorządach lokalnych.

Implikacje i rekomendacje: Analiza wskazuje na konieczność wdrażania innowacyjnych modeli zarządzania przestrzenią publiczną, opartych na partnerstwach międzysektorowych i partycypacyjnym planowaniu. W szczególności rekomenduje się szerokie zaangażowanie interesariuszy (samorządów, biznesu, uczelni i społeczności lokalnych) oraz wykorzystanie instrumentów wsparcia finansowego, w tym funduszy unijnych, w celu skutecznej implementacji projektu NEMO.

Oryginalność/wartość: Opracowanie może być wykorzystane w debacie dotyczącej znaczenia innowacji społecznych w zarządzaniu jednostkami samorządu terytorialnego. Projekt NEMO został przedstawiony jako nowatorskie rozwiązanie w zakresie integracji edukacji, rekreacji i rozwoju społecznego, co czyni go unikalnym w kontekście polityki rozwoju lokalnego. Artykuł wskazuje na lukę badawczą dotyczącą wpływu takich inicjatyw na długoterminowy rozwój gmin, co stanowi wartość dodaną dla środowisk akademickich i decydentów publicznych.

Pobrania

Statystyki pobrań niedostępne.

Bibliografia

Adelman, J. (2008). The rise of Israel. Taylor & Francis.

Beckman, T., Aslam, H. i Shaw, E. (2023). Understanding the social innovation trap: Fragmentation and the call for integrated research. Journal of Social Innovation Studies, 45(1), 75-94.

Blanchet, T. (2024). The role of social innovation and cross-sector collaboration in addressing wicked problems. Innovation: The European Journal of Social Science Research, 37(1), 1-3. https://doi.org/10.1080/13511610.2024.2326864

Ciumasu, I. M. (2024). Eco-cities. Scenarios for innovation and sustainability. Springer.

Empirium-Group. (2015). Wewnętrzne materiały źródłowe przedsiębiorstwa. Wrocław.

European Commission. (2011). Creative Europe – A new framework programme for the cultural and creative sectors (20142020). https://www.eumonitor.eu/9353000/1/j9vvik7m1c3gyxp/viuqti49qlzu

Florida, R. (2002). The rise of the creative class, and how it's transforming work, leisure, community and everyday life. Basic Books.

Florida, R. (2005). Cities and the creative class. Routledge.

Florida, R. (2008). Who’s your city. How the creative economy is making where to live the most important decision of your life. Basic Books.

Goldsmith, S. (2010). Power of social innovation – how civic entrepreneurs ignite community networks for good. John Wiley & Sons.

Komisja Europejska. (2020). Europa 2020 – Strategia na rzecz inteligentnego i zrównoważonego rozwoju sprzyjającego włączeniu społecznemu. KOM(2010) 2020 wersja ostateczna. https://ec.europa.eu/eu2020/pdf/1_PL_ACT_part1_v1.pdf

Landry, C. (2000). The creative city. A toolkit urban innovators. Earthscan.

Low, E. L. i Tay, E. G. (2021). Singapore math and science education innovation. Springer.

Merrill, M. Y., Burkhardt-Holm, P., Chang, C. -H., Islam, MD. S. i Chang, Y. (2019). Education and sustainability: Paradigms, policies and practices in Asia. Taylor & Francis. https://doi.org/10.4324/9781315109992

Ministerstwo Infrastruktury i Rozwoju. (2014). Zasady realizacji instrumentu Rozwój lokalny kierowany przez społeczność w Polsce. https://www.gov.pl/attachment/8adf0cab-c923-4851-94ce-804e2bb827f1

Miszczak, K. (2010). Strategic Policy Intelligence tools in management of European regions. The Journal of Regional Development and Planning, 2(2), 199-204.

Miszczak, K. (2012). Dylematy rozwoju regionu ekonomicznego w świetle wyzwań XXI wieku. Wydawnictwo Uniwersytetu Ekonomicznego we Wrocławiu.

Nexus Nowe Technologie SA. (2015). Wewnętrzne materiały źródłowe przedsiębiorstwa. Wrocław.

Nicholls, A. i Murdock, A. (2011). Social Innovation. Palgrave Macmillan.

Pasi, S. i Howard, G. (2021). Finnish lessons 3.0: What can the world learn from educational change in Finland? Teachers College Press.

Phills Jr., J. A., Deiglmeier, K. i Miller, D. T. (2008). Rediscovering social innovation. Stanford Social Innovation Review, 6(4), 34-43. https://doi.org/10.48558/GBJY-GJ47

Purvis, B., Mao, Y. i Robinson, D. (2019). Three pillars of sustainability: In search of conceptual origins. Sustainability Science, 14(3), 681-695. https://doi.org/10.1007/s11625-018-0627-5

Roco, N. M. (2024). Social innovation, social enterprises and the cultural economy: Cultural and artistic social enterprises in practice. Routledge.

Rogers, P. P., Jalal, K. F. i Boyd, J. A. (2008). An introduction to sustainable development. Earthscan. European Union/The Young Foundation. (2010). Study on social innovation. A paper prepared by the Social Innovation eXchange (SIX) and the Young Foundation for the Bureau of European Policy Advisors. https://www.slideshare.net/goodpaper/studyon-social-innovation

Szymańska, D., Korolko, M., Grzelak-Kostulska, E. i Lewandowska-Czuła, A. (2016). Ekoinnowacje w miastach. Wydawnictwo Naukowe Uniwersytetu Mikołaja Kopernika.

Toivonen, T. (2012). Japan’s emerging youth policy: Getting young adults back to work. Routledge.

Tübke, A., Ducatel, K., Gavigan, J. P. i Moncada-Paternò-Castello, P. (Eds.). (2001). Strategic policy intelligence: Current trends, the state of play and perspectives. IPTS Technical Report Series. https://forschungsnetzwerk.ams.at/dam/jcr:69757c74f7b5-4c32-be89-95d63e9dc5ed/2001_foresight_eur20137en.pdf

Vaishnavi, V. K. (2024). Social innovation design cases. A chronicle of global journeys. Taylor & Francis. Akademicki Wrocław. (2016). dr Katarzyna Miszczak - Nexus Nowe Technologie SA: Przystanek kreatywności NEMO – innowacja społeczna dla gmin. https://wca.wroc.pl/dr-katarzyna-miszczak-nexus-nowe-technologie-sa-przystanek-kreatywnosci-nemo-innowacja-spoleczna-dla-gmin

Wyrwa, J. (2015). Innowacje społeczne w teorii i praktyce. Polskie Wydawnictwo Ekonomiczne.

Zaleski, J. i Szlachta, J. (2008). Benchmarking regionalnej polityki naukowej i innowacyjnej. Szkoła Główna Handlowa w Warszawie.

Pobrania

Opublikowane

2025-01-31

Numer

Dział

Articles
Received 2024-09-06
Accepted 2024-11-24
Published 2025-01-31