Zróżnicowanie państw Unii Europejskiej ze względu na stopień decentralizacji fiskalne

Abstrakt

Artykuł miał na celu porównanie stopnia decentralizacji wydatkowej w krajach UE. Oprócz celu głównego obrano cele szczegółowe, takie jak: identyfikacja cech państw, w których średni poziom decentralizacji wydatkowej był zbliżony, konfrontacja wyników z rezultatami przedstawianymi w literaturze, sprawdzenie przydatności metody analizy skupień do grupowania obiektów (krajów), gdy zmienną jest decentralizacja wydatkowa. Zakres badań to lata 2013-2018. Początkowo do wykonania analiz posłużono się metodą analizy skupień. Ze względu na niesatysfakcjonujące wyniki w dalszych badaniach wykorzystano miarę tendencji centralnej - średnią arytmetyczną - i utworzono 4 grupy państw: o niskim, średnim, wysokim i najwyższym stopniu decentralizacji. Najliczniejsza jest grupa II (18 państw, poziom decentralizacji 6-12%). Polskę przyporządkowano do grupy III. Otrzymane wyniki są zbieżne z klasyfikacją Loughlina. Przyjęta hipoteza badawcza, iż istnieje związek między stopniem decentralizacji a powierzchnią kraju oraz liczbą ludności, potwierdziła się tylko w odniesieniu do I zmiennej: stwierdzono wyraźną, niską dodatnią korelację między stopniem decentralizacji a powierzchnią kraju.(abstrakt oryginalny)