Virtue Ethics and Organizational Culture Management in Humanitarian Assistance

Adam Płachciak

Autor

Adam Płachciak ✉️ Wroclaw University of Economics and Business
adam.plachciak@ue.wroc.pl https://orcid.org/0000-0001-7560-1538

Słowa kluczowe:

etyka cnoty, humanitaryzm, zarządzanie, wartości, moralna doskonałość

Abstrakt

Cel: Głównym celem artykułu jest ukazanie istoty etyki cnót w zarządzaniu kulturą organizacyjną w działalności humanitarnej.

Metodyka: Metoda, którą zastosowano w przeprowadzonych badaniach, jest zasadniczo skoncentrowana na analizie dostępnej literatury.

Wyniki: Przedstawione badania sugerują, iż pracownicy humanitarni, odwołujący się do zasad etyki cnót, kierują się normami, które znacznie wykraczają poza formalne obowiązki kodeksowe lub skuteczność działania.

Implikacje i rekomendacje: Etyka cnót, ze szczególnym uwzględnieniem roli aspektów motywacyjnych, powinna być częściej brana pod uwagę w analizach dotyczących zarządzania kulturą organizacyjną działalności humanitarnej.

Oryginalność/wartość: Aspekty motywacyjne stają się fundamentalne dla pracowników niosących pomoc humanitarną, szczególnie w sytuacjach, w których normalność oznacza brak normalności.

Bibliografia

Abizadeh, A. (2002). The Passions of Wise: Phronesis and Aristotle’s Passionate Deliberation. The Review of Metaphisics, 56(2), 267-296.

Adami, A. (2021). Disorder within the Humanitarian Sector: The Old versus New Humanitarianism Debate. Disasters, 45(2), 403-423. https://doi.org/10.1111/disa.12426

Ahmadi, S. (2023). Refugees and Migrants in Iran: the Iran-Iraq War (1980–88) and the Intifada (1991). Middle Eastern Studies, (March), 1-16. https://doi.org/10.1080/00263206.2023.2183196

Anderson, M., Becknell, K., and Talino, J. (2018). Health in Humanitarian Emergencies. Cambridge University Press.

Anscombe, G. E. M. (1958). Modern Moral Philosophy. Philosophy, 33(124), 1-19.

Aristotle. (1999). Nicomachean Ethics. Hackett Publishing Company, Inc.

Aristotle. (2013). Poetics. Oxford University Press.

Athanassoulis, N. (2012). Virtue Ethics. International Publishing Group.

Clarke, M., and Parris, B. (2020). Do Humanitarian Principles Still Fit Their Purpose? Suggested Values for a New Global Environment. Journal of Humanitarian Action, (August), 25-38. https://doi.org/10.55280/trcjha.2022.1.2.0002

Coope, U. (2012). Why Does Aristotle Think that Ethical Virtue is Required for Practical Wisdom? Phronesis, (57), 142-163. https://doi.org/10.1163/156852812X628998

Doris, J. (2002). Lack of Character: Personality and Moral Behavior. Cambridge University Press.

Dunant, H. (1986). A Memory of Solferino. International Committee of the Red Cross.

Foot, Ph. (1978). ‘Virtues and Vices’. Virtues and Vices: and Other Essays in Moral Philosophy. University of California Press.

Green, J. (2011). Dictionary of Scripture and Ethics. Baker Academic.

Griffin, R. G. (2004). Podstawy zarządzania organizacjami. Wydawnictwo Naukowe PWN.

Harman, G. (2009). Skepticism about Character. Ethics, (13), 235-242. https://doi.org/10.1007/s10892-009-9050-6

Hilhorst, D. (2018). Classical Humanitarianism and Resilience Humanitarianism: Making Sense of Two Brands of Humanitarian Action. Journal of International Humanitarian Action, 3(15), 1-12. https://doi.org/10.1186/s41018-018-0043-6

Kalokajrinou, E. (2016). Why Helping the Victims of Disasters Makes me a Better Person: Anthropological Theory of Humanitarian Action. Human Affair, 26, 26-33. https://doi.org/10.151/humaff-2016-0004

Komenska, K. (2017). Moral Motivation in Humanitarian Action. Human Affairs, (27), 145-154. https://doi.org/10.1515/humaff2017-0013

Lenka, P. and Kar, S. (2021). The Role of Ethical Leaders in Sustainable Business: An Aristotelian Virtue Ethics Perspective. Problemy Ekorozwoju – Problems of Sustainable Development, 16(1), 201-207. https://doi.org/10.35784/pe

Lofquist, L. (2020). Virtue Ethics and Disasters. In D. P. O’Mathuna, V. Dranseika, B. Gordijn (Eds.), Disasters: Core Concepts and Ethical Theories (pp. 203-215). Springer International Publishing.

MacIntyre, A. (1985). After Virtue: A Study in Moral Theory. Duckworth.

Marcinkowski, J. (2022). Humanitarian Actors’ Cooperation Network in the Social Sustainability Context – Evidence from Poland. Sustainability, 14(5492), 1-17. https://doi.org/10.3390/su14095492

Milošević, N., Mišić, M., and Matić, N. (2021). The Importance of Organizational Culture for Humanitarian Operations. Ekonomski Signali, 16(1), 61-79.

Momberg, D. J. (2000). Role Models and Moral Exemplars. How Do Employees Acquire Virtues by Observing Others? Business Ethics Quarterly, 10(3), 675-696. https://doi.org/10.2307/3857898

Oakley, J., and Cocking, D. (2001). Virtue Ethics and Professional Roles. Cambridge University Press.

Olsen, R. (2000). Toward a Politics of Disaster. Losses, Values, Agendas, and Blame. International Journal of Mass Emergencies and Disasters, (18), 265-288. https://doi.org/10.1177/028072700001800201

Pictet, J. (1956). Red Cross Principles. International Committee of the Red Cross.

Rachana, K. (2004). Situationism and Virtue Ethics on the Content of Our Character. Ethics, (114), 458-491. https://doi.org/10.1086/381696 Rieff, D. (2003). A Bed for the Night: Humanitarianism in Crisis. Simon and Schuster.

Resnik, D. B. (2018). The Ethics of Research with Human Subjects. Springer International.

Robins, S. P. (1993). Organizational Behavior. Prentice Hall International Inc.

Schneider, S., Oppengaard, K., Zollo, M., and Huy, Q. (2004). Socially Responsible Behavior (Working Papers). Centre for the Management of Environmental and Social Responsibility. Retrieved from www.flora.insead.edu/

Sison, A. J. G., and Ferrero, I. (2015). How Different is Neo-Aristotelian Virtue from Positive Organizational Virtuousness? Business Ethics: A European Review, (24), 78-98.

Slim, H. (1997). Doing the Right Thing: Relief Agencies, Moral Dilemmas and Moral Responsibility in Political Emergencies and War. Disasters, 21(3), 244-257. https://doi.org/10.1111/1467-7717.00059

Stohr, K. (2017). Virtuous Motivation. In N. E. Snow (Ed.), The Oxford Handbook of Virtue (pp. 453-469). Oxford University Press.

Szutta, N. (2015). Edukacja moralna z perspektywy etyki cnót. Diametros, (46), 111-133. https://doi.org/10.13153/diam.46.2015.839

Szutta, N. (2017). Czy istnieje coś, co zwiemy moralnym charakterem i cnotą?. Wydawnictwo Academicon.

Tiberius, V. (2014). Moral Psychology. Routledge.

Vranas, P. M. B. (2005). The Indeterminacy Paradox: Character Evaluations and Human Psychology. Nous, (39), 1-42, https://doi.org/10.1111/j.0029-4624.2005.00492.x

Williams, B. (1985). Ethics and the Limits of Philosophy. Harvard University Press.

Wortel, E. (2009). Humanitarians and Their Moral Stance in War: The Underlying Values. International Review of the Red Cross, (91), 779-802. https://doi.org/10.1017/S181638310999052X